Het heeft wat tijd gekost, op onze positieven komen. We kwamen op
kerstavond aan en ik had nog net energie genoeg om een omelet in elkaar te flansen waarmee we ons diner konden houden. Daarna ging het licht uit.
Kerst vierden we dan weer in goed gezelschap van Ariel en Nok. Ze blijken hier weinig ervaring te
hebben met het vullen van kalkoenen, het fileren van hertekalfjes, het zoeken naar vergeten groenten en het chambreren van wijn. Een hamburger dan maar, het nationale gerecht van Barbados,
begeleid door live concerten van Phil Collins, Adele en Amy Winehouse op het grote scherm. Op zijn minst een aparte kerst, dat wel!
Het duurde nog twee extra dagen voor de winkels en kraampjes open gingen en buiten de paar ratten
in de haven, die wijselijk om de vallen heen lopen, was er niets of niemand op straat. Bridgetown leek een eerder doodse en vuile stad... tot maandag!
Het verschil kon niet groter zijn! De stad bruist, overal staan stalletjes op straat, er zijn
verschillende marktbuurtjes en een massa aan winkeltjes. De stapels vuilniszakken die we eerder op hopen zagen liggen waren allemaal verdwenen, de pleintjes gepoetst. Op straat is het zoeken
naar een gaatje waar je tussen kan, iedereen loopt, eet, zit, hangt, verkoopt, babbelt liefst midden op het voetpad en daartussen laveren honderden taxichauffeurs die je allemaal 'to the
ship' willen brengen (hier liggen soms wel vijf cruiseschepen).
Heerlijk om na bijna drie weken weer een winkel binnen te stappen waar ze echt weer alles hebben, je
kijkt je ogen uit en wil alles in je karretje gooien.
Tot je de prijzen bekijkt! Dan beperk je je al snel tot het hoogst noodzakelijke. Eten en drinken
kosten minstens twee, meestal vier keer zoveel als thuis!
200 gr tomaten? 2€! Een pak chips? 5€! Een handreep chocola 2€! Een doos pindanoten vind je voor amper
13€ (gelukkig vond ik ook 400gr voor 8€).
Fruit en groenten zijn hier bijna niet te betalen, voor een banaan betaal je net geen 1€, ananas wordt
per kwart verkocht, boontjes per hand, broccoli per kwart. Eventjes naar de supermarkt en je bent zo 50€ kwijt.
Dat is een serieuze aanslag op ons budget! Gelukkig ankeren we gratis en kunnen we gratis water tanken.
Onze energiehuishouding doet het zo goed dat we de windgenerator soms moeten afzetten dus dat is dan weer een meevaller.
Na vier dagen Barbados hebben we dus nog niets gezien. We weten ondertussen dat de foto's van helder
fel water geen trucage zijn, dat het water 29°C is, er zeeschildpadden rond de boot zwemmen, de paarden hier kunnen zwemmen, de beach bar lekkere rumpunch serveert, Banks duurder bier is dan
Deputy (3 en 4 voor 10$), de mensen hier vriendelijk zijn en nog meer tijd hebben dan op de Kaapverden (het kostte drie medewerkers van de winkel meer dan een uur om een simkaartje in de
tablet te steken en geactiveerd te krijgen!) en dat iPhones niet graag in zout water zwemmen (dat leerden we dan weer door met onze dinghy het strand op te stuiven op een
hoge golf die de boot omsloeg, met alles erin).
We blijven dus wat langer dan voorzien, zo kunnen we nog gaan snorkelen (hier liggen 7 wrakken op amper
5m diep) en het eiland rond met de bus. Op die manier kunnen we ook oud en nieuw nog samen vieren met Ariel en Nok voor we, na zo'n twee maanden in elkaars buurt gebleven te zijn, onze eigen
weg gaan.
