2016 - Pacific Ocean  ·  25 June 2016

Nuku Hiva - Afronden in perfectie

Voorwaar, serieus, nu zijn we echt de allermooiste baai van de Markiezen binnengevaren! Ze staat zo niet beschreven, eerder met vette letters omschreven als  'nono's zijn een pest!' maar wat zijn we blij dat we die waarschuwing genegeerd hebben. (Ze vergaten te vermelden dat de baai 22,5 uur per dag nono-vrij was)

Vanuit Ua Pou varen we in een perfecte dagtocht naar Nuku Hiva. Om de perfectie nog wat meer in de verf te zetten vangt Ivan een overmaatse wahoo waar we uiteindelijk met 12 man van eten en een week verse wahoosla in de koelkast krijgen. Om de perfectie compleet te maken droppen we ons anker in Taioa.

Het lijkt alsof we in een bergmeer liggen, omgeven door enorm hoge grillige bergen, er is geen uitgang te zien en ook het dorp (waar amper zes gezinnen wonen) ligt verscholen achter een kleine landtong. Ergens achter in deze vallei ligt de derde hoogste waterval ter wereld (661m) en je raakt er enkel via deze baai. Het dorp zelf is niet bereikbaar met de auto, enkel over zee. Wat die verroeste auto's hier staan te doen, naast dienen als hondehok, is ons een raadsel, ze konden nooit verder dan 100 meter landinwaarts rijden!

Nadat we drie keer geprobeerd hebben vinden we eindelijk de doorgang op de rivier waar we onze Dingel kunnen achterlaten. Eerdere pogingen gaven als resultaat : gekkenwerk, zelfmoord en totaal onmogelijk. Maar als aluminium bootjes met 20pk door die branding geraken dan moet het met onze rubberboot met 2pk toch ook lukken?
We ruilen onze teva's gelukkig op tijd in voor stevige wandelschoenen en komen na twee uur klimmen, glijden, zoeken en tig keer de snelstromende rivier overwaden (Ivan - kniehoogte) of -ploeteren (ik - heuphoogte) op een plateau met oude nederzettingen. Van daaruit zoeken we een uur stroomop- en afwaarts naar het vervolg van het pad, tevergeefs. 
De gids die ons een uur later vriendelijk uitnodigt met zijn drie gasten mee te gaan brengt ons 100m verder dan waar wij gestopt waren, op een plek waar de stroom van de waterval en een tweede stroom van een bron samenkomen en er nergens nog een pad te vinden is. 

We waren al gewaarschuwd en ook onze gids wil niet veder, te gevaarlijk! De aanhoudende regen van de laatste weken (regenseizoen!) heeft teveel rotsblokken losgeweekt van de rechte klifwanden en elke dag vallen er brokstukken naar beneden, op het pad. De politie sluit vandaag of morgen de hele weg af...

We blijven nog even genieten van deze prachtbaai en zien, om de perfectie te overtreffen, kleine haaitjes ons visafval wegtoveren. Opeten in minder dan 2 sekonden? Pure tovenarij! Bij het ontbijt komen de grotere exemplaren door de baai toeren. Wanneer we ons anker ophalen komt een elegante manta ons vlak bij de boot uitzwaaien en onderweg naar de volgende baai worden we begeleid door een tiental dolfijnen die pas afscheid nemen als we de baai insturen.

In Taiohae, de grootste 'stad' van de Markiezen stoppen we vooral om praktische redenen. Onze volgende stopplek, de Tuamoto, ligt op 5 dagen varen en er zou bitter weinig in te kopen zijn en zeker geen vers. Vers, weten we ondertussen, is ook hier een probleem. Geen van de drie supermarkten heeft fruit, groenten of vers vlees en op de radio blijkt het te pakken krijgen van tomaten hoger te scoren dan het vangen van een grote vis!

De bakker opent om 4.00 en sluit om 6.00, uitverkocht. Je vindt één keer per week vers fruit en verse groenten, zaterdag van 4.00 tot 8.00. Degenen die beweerden dat de bakker altijd gesloten was en er op woensdag evenals op zaterdag enkel pompelmoezen en bananen te krijgen waren, zijn duidelijk nooit om 4.00 opgestaan! Wij vertrokken met sla, tomaten, komkommers en courgettes!

Deze week begint in België de grote vakantie, hier beginnen de '14 juillet'-festiviteiten. Elke week staat er iets op de planning, de hele maand lang. Al weken zijn we dagelijks getuige van de repetities, er wordt op alle eilanden gezongen, gedanst en muziek gemaakt dat het een lieve lust is. Fijn voor ons want die traditionele muziek klinkt echt wel goed in de oren!
Wij gaan dit weekend twee keer uiteten! In het buurthuis worden twee restaurants ingericht, een enorme dansvloer, twee bars, een patisserietent en een spelletjesbarak!
Gelukkig reserveerden we voor de tweede avond, de zaal zit (in tegenstelling tot de vorige avond) afgeladen vol. We kregen een tafeltje vlakbij de dansvloer en ook Ilse en Stefan, twee Belgen die we vandaag leerden kennen, konden nog aanschuiven.
Elke week danst een groep zeven traditionele dansen, non-stop, voor een tienkoppige jury. Deze week beginnen de dertig mannen en vrouwen uit de vallei van Taiohae.
Meer dan twee uur geven ze het aller-, allerbeste van zichzelf. 
Uiterste concentratie, pure kracht en passie maakten deze avond meer dan het perfecte afscheid.
Alle dansers prachtig uitgedost in traditionele kleren van gevlochten palmbladeren en kokos. De mannen in prachtige tattoos die hun kracht alle luister bijzetten.

En dan is het zover, we verlaten de Markiezen en zetten koers uit naar de Tuamoto, zo'n 530 mijl verder.

Ook hier laten we weer een stukje van ons hart achter maar ook hier hebben we alle redenen om ooit terug te komen, we hebben nog zoveel baaitjes niet gezien.

 

Bedankt 'Terre des Hommes', naast de enorm indrukwekkende natuur maakten vooral uw mensen dit stukje aarde tot een paradijs!

Tags: 2016, Markiezen, Pacific