Woensdagmorgen wordt het plots enorm druk rond mijn romp en maken twee bijbootjes zich aan mijn boei vast. An en Ivan laten het zomaar gebeuren en helpen de eigenaars zelfs aan boord. Wat is hier allemaal aan de hand? Waarom al die drukte? Kan ik nu eens niet gewoon lekker rustig wakker worden?
Geen vijf minuten laten zie ik een vreemde (blonde) vrouw met Ivan in Dingel wegstuiven. An blijft lachend aan boord! Terwijl Ivan er met een blondine vandoor gaat??? Ik begrijp er minder en minder van, ze zijn hier compleet gek geworden!
Terwijl Ivan weg is hijst An mijn grootzeil terwijl ik nog aan de boei lig en het lijkt erop alsof ze de anderen de opdracht geeft om zo snel mogelijk weg te geraken. Wat heb ik gemist? Ze hebben geen ruzie gemaakt, leken het perfect met elkaar te kunnen vinden en zaten vanmorgen nog gezellig met zijn tweetjes te ontbijten en nu dit?! Kan iemand mij aub iets uitleggen?
Tien minuten later zijn die blondine en Ivan al terug (ze blijkt Ilona te heten en samen met haar man Frans op Omweg te zeilen).
Mijn motor wordt gestart en zonder pardon in 3000 toeren gezet. Ik moet al mijn 40 pk's uit de kast halen om ergens te geraken! Puffen zeg, normaal laten ze mij nooit meer dan 2000 toeren draaien!
En dan valt mijn Frank - Euro - Nieuw-Zeelandse Dollar, Pangian Dollar (schrappen wat niet past), dit is een wedstrijd! Maar wel eentje met iets minder conventionele regels, eerder in de stijl van de Goofies (winterwedstrijden in Colijnsplaat, altijd garant voor een hilarische -en ijskoude- zeildag) of de Reetkevertrophy (minstens onderhevig aan een overdosis lol en originele tactieken). Herinnert iemand zich nog de weggegooide zeillaarzen, toegangshekken met een nieuw slot en in het geniep vastgebonden landvasten?
Hier ontdek ik een Le Mans-start vanuit het clubhuis : op het startsein rent iedereen naar zijn bijboot en racet zo snel mogelijk terug naar de zeilboot om nog sneller dan mogelijk los te gooien
en naar de startboei te motoren (gehesen grootzeil is dan een pluspunt net als een snelle bijboot).
Waarom Ilona en Ivan niet alle andere bijboten hebben losgegooid aan het clubhuis zodat de concurrentie niet op hun boten geraakten is mij een raadsel, dat zou ik gedaan hebben! Haha,
Reetkevertactieken!
In plaats van mij te waarschuwen of op zijn minst een tas koffie te geven, hijsen ze meteen na de start de spinaker. Serieus, vanwaar al die haast, ik ben nog niet helemaal wakker en ben absoluut zo'n drukte niet meer gewoon, ik ben een cruiser-racer met de nadruk op 'cruiser'! Ik kan er dus echt niets aan doen dat er een zandloper omhoog ging!
De tweede keer was ik er klaar voor maar brak de spiboom af! Toen bij de derde poging de spinaker perfect omhoog ging (gelukkig kreeg ik voor ons vertrek in België nog een tweede spiboom) waren we al teruggezakt van eerste naar derde positie.
Voor een wedstrijd ging het er behoorlijk losjes aan toe : er werd gezellig getetterd, veel gelachen en ook op gastronomisch vlak was dit zeker de moeite waard. Beetje bij beetje raakten we dichter bij onze grootste concurrent, Dragonsbane. Ik hoorde An gisteren nogal grootmoedig over mijn racekwaliteiten (waar haalt ze het, zo bluffen?!) praten met Jonas die crewde op onze concurrent.
Tot mijn grote verbazing besliste Ivan om een totaal andere route te kiezen dan de twee boten voor ons. Maar hij kreeg gelijk! Neil (EchoEcho) winchte dat het een lieve lust was, Ivan stuurde nauwkeurig op An's aanwijzingen en tactische slagen, Frans volgde trouw met de genua, Ilona hielp bij de overstagmanoeuvres en Jeanette filmde alles heel nauwgezet. Als ik het goed heb moet je onderaan deze blog mijn eerste film kunnen zien, so cool!
Je vindt het filmpje binnen enkele dagen op de blog.
Het kruisrak naar de finish werd heel spannend met drie boten enorm kort op elkaar maar ik amuseerde me opperbest! Mijn baasjes weten hoe ze me blij kunnen maken en goeie slagen op het juiste
moment lonen! We staken Dragonsbane mooi voorbij (met twee professionele schippers en racetrainers aan boord), lieten Quatsimo 2 (met Lorna Saunders als schipper een professionele racester
op Open60's -of hoe noem je een race-vrouw?) ondanks alle pogingen om ons in te halen mooi achter ons en hadden nu nog enkel Tactical Directions (met de enige echte Tony, matie) voor ons, een
catamaran. En nog eentje die aan de wind kan zeilen ook, krijg nu wat!
Gelukkig racet hij in de multihull-klasse en voor ons dus buiten categorie (al blijft hij beweren van niet :-) ).
Maar eens de finishboei gerond zag ik niemand om onze tijd op te meten of om ons af te vinken op de lijst. Ik zag daarentegen An en Ilona hun bikini's aandoen en snorkelgerief nemen. Maar ik voelde niets mis, niet aan mijn roer, niet aan mijn schroef, niet aan mijn kiel, ik voelde me eigenlijk nogal euforisch. Tot ik begreep dat de finish niet aan de boei was maar dat de meisjes voor de bar van boord gegooid werden om zo snel mogelijk naar de kant te zwemmen. De line honours haalden ze niet, 2gp (girlpower) wegen echt niet op tegen een bijboot met 30hp (van Tactical Directions) ! Onze 'geheime tactiek' om naar de finish te zwemmen kreeg onmiddellijk navolging en al snel kwam ook Jonas die op Dragonsbane crewde, het terras opgelopen.
Het grote voordeel om als 'zwemmer' ingezet te worden is zonder meer dat je voor alle anderen in de bar belandt ... (grijns)
In de monohull-categorie eindigden wij eerste, Quatsimo2 tweede (met een '2' in je naam ben je gedoemd als tweede te eindigen, niet?) en Dragonsbane derde.
En mijn naam prijkt nu wel als allereerste Europese, Belgische en niet Ozzie, of Kiwi op de trofee van de Vava'u Blue Water Festival Friendly Race!
Jeanette, Neil, Ilona, Frans, An en Ivan, merci voor een heerlijke zeilmiddag! Het deed zo'n deugd om nog eens te mogen racen, ik glim van trots (en ook een beetje omdat Ivan mijn onderwaterschip weer gekuist heeft)!