Vava'u - Kies je eiland maar uit

Noem het slechte planning, wij noemen het een verdomd snelle boot!

Veel sneller dan verwacht ronden we de noordkaap van Vava'u, de noordelijke eilandengroep van het Koninkrijk Tonga.

We proberen altijd in daglicht aan te komen en planden onze aankomst eigenlijk pas de volgende ochtend, moesten we trager zijn dan voorzien, hebben we de hele dag om binnen te lopen en onze weg te vinden tussen de tientallen eilandjes en riffen. Maar Vaguebond is ons te snel af en levert ons, na anderhalve perfecte zeildag, al net na zonsondergang af voor de ingang van Neiafu, de hoofdstad.

Eén van de weinige wetten aan boord is om nooit een onbekende plek in het donker aan te lopen. Kaarten, plotters en gps'en zijn niet altijd perfect op elkaar ingespeeld en durven je positie wel eens enkele tientallen tot honderden meters verkeerd op de kaart zetten : jij denkt dat je perfect tussen twee riffen vaart want zo zie je het op de kaart maar in realiteit vaar je er recht op.

Overdag zie je meestal waar de opening is maar 's nachts is niets wat het lijkt.

Ook zijn lang niet alle kaarten zo perfect gedetailleerd als in Europa en staat er soms een ondiepte, een rif of een verloren rotsblok gewoon niet op, kunnen boeien op drift slaan of onverlicht zijn en zijn aanlopen die overdag makkelijk zat blijken, 's nachts vaak onbegonnen werk. Buiten wachten dus tot het licht wordt...

Op minder dan 38 uur legden we de 250 mijl af, we zeilden zelfs zo bliksemsnel dat we zondag maar meteen oversloegen en hier maandag aankwamen. We zijn zomaar een hele dag kwijt. Doe ons dat maar eens na (of lees deze blog)!

Dat maakt het hele inklaringsgedoe direct begrijpelijk. Ook deze mannen zoeken nog steeds naar die verloren zondag, en daar doen ze heel lang over. Het duurt bijna drie uur voor iedereen de revue gepasseerd is : de quarantaineman, de gezondheidsman (die met zijn 150kg de auto neemt om de 15m af te leggen van de ene naar de andere boot) en de customsman (die zijn aktetas aan boord laat staan terwijl hij nog even snel een boodschap in de stad gaat doen voor hij onze papieren komt afwerken). Niemand weet wie je nu eigenlijk hoeveel moet betalen en de gezondheidsman troggelt iedereen een 'vrijwillige bijdrage' af zonder daarvoor een ontvangstbewijs te leveren, wat de customsmannen dan weer laaiend maakt want zij willen die corrupte lui niet hebben, ze geven Tonga een slechte naam. Net nu men hier hoopvol naar de toekomst kijkt en blij is met de nieuwe regering die misbruik afkeurt. De gezondsheidsman kan zich daarentegen wel elk jaar een nieuwe gouden tand veroorloven...

Maar na drie uur kan onze gele Q-vlag (die we vanochtend bij zonsopgang gehesen hebben) gestreken worden en pikken we de laatste vrije boei op voor de stad. Het ligt hier vol oude (en minder oude) bekenden en voor we het weten schrijven we ons dan toch in voor het Vava'u Blue Water Festival; een hele week vol festiviteiten, seminaries, etentjes en feestjes voor cruisers op weg naar Nieuw-Zeeland georganiseerd door de havens en toeristische diensten van Opua en Whangarei. Op zich niet meteen iets voor ons maar we moeten ruiterlijk toegeven dat we ons hier een hele week enorm hebben geamuseerd!

We leerden meer over het weer en hoe we best horrorverhalen over de oversteek naar Nieuw-Zeeland vermijden, waar we best onze ongelabelde blikken opeten terwijl we wachten op het volgende (en juiste) hogedrukgebied (op Minerva-reef tijdens een (blikken)potluck bij laag water, bij hoog water loopt het rif helemaal onder en kan je geen barbecue houden) , welke dingen we nu wel (maar vooral niet) Nieuw-Zeeland binnen mogen brengen en hoe we wijs moeten raken uit de berg papieren en formaliteiten die nodig zijn om het land binnen te mogen.

Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan kregen we ook voldoende afwisseling : naast kroegentochten met verkleedshows (moet dit echt?), travestietenshows (daar zaten we nu echt al maanden op te wachten!) waren er gelukkig ook dingen bij die de minder excentrieke cruisers aantrokken. We werden verrast door een wervelende zang- en dansshow op de plaatselijke kleuterschool. De ouders zorgden voor een fantastisch buffet aan lokale specialiteiten. Omdat de school geen enkele subsidie ontvangt en haar bestaan vooral dankt aan de inzet van Dorothy, de directeur en giften van ouders, sympathisanten en cruisers houden ze hun jaarlijks feest tijdens het Cruiser Festival. De directrice doet wat ze kan om alle kinderen gelijke kansen te geven en biedt zelfs huiswerkbegeleiding en leestraining aan voor de kinderen in de lagere school.

Het geld dat door de cruisers verzameld wordt leverde de school al een omheining rond het domein op, een trampoline en dit jaar hopen we een kopieer-/scan-/faxmachine te kunnen kopen.

Daarnaast was er een ruilbeurs (iemand extra dikke truien nodig, een koffiemolen of touwen van 100m lang?) en ook een bezoek aan de plaatselijke werf (met gratis barbecue, bier en kava (nee, geen Cav(i)a)!). Alles afgewisseld met ontbijtjes, pizzanights, stage party's en diners voor het luttele bedrag van 50 Pangai Dollar (=20€)!
Als klap op de vuurpijl namen we nog eens deel aan een zeilwedstrijd en kwam voor het eerst in meer dan een jaar de spinaker nog eens uit de zak. Met alle gevolgen van dien : Vaguebond won overtuigend in de monohull-klasse! Met dank aan Ilona en Frans (Omweg) en Jeanette en Neil (EchoEcho) voor de perfecte crew! Lees meer in deze blog.

Maar na meer dan een week krijgen we toch weer genoeg van alle drukte en zoeken we terug de kalmte op.

Vandaag liggen we lekker helemaal alleen op ankerplek 40 (Avalau), achter ons zien we de meute boten die de vorige dagen nog samen op ankerplek 7 (Port Maurelle) sundowners en feestjes hielden, afzakken naar ankerplek 16 (Vaka'eitu) waar vanavond een 'Tongan barbecue' gehouden wordt. Wij blijven mooi hier, ik heb een vers hard kaasje gemaakt, er is vers brood en pizza van een mislukt deeg en we rapen vanmiddag onze kokosnoten voor de aperitief, meer moet dat niet zijn! We zien bijna alle boten nog terug of op Ha'apai of op Minervareef of in Nieuw-Zeeland. Sommigen staan zelfs op dezelfde werf als wij.

Vava'u is een perfect cruisersgebied. De verschillende ankerplekken op korte afstand van elkaar maken het een makkelijk zeilgebied (al zijn sommige ankerplekken niet makkelijk wegens slechte bodem en massale aanwezigheid van bommies). Er is voor ieder wat wils, eenzaam en alleen, ver weg van alles of beschutte baaitjes met een groot strand en een restaurant of bar.

De duikplekken zouden ongelofelijk mooi zijn en ook voor snorkelaars is dit een waar paradijs, we zagen hier vissen die we nog nooit eerder zagen en Tanja van Dragonsbane maakte een leuk filmpje over ons bezoek aan de Mariner's Cave.

In de stad vind je een markt met vers fruit en groenten en ettelijke Chinese supermarkten waar je altijd wel iets vindt maar om je boodschappenlijst af te werken moet je minstens zes van die winkels langs. Neiafu biedt ook een mooi aanbod aan restaurantjes.

We zijn enorm onder de indruk van de zondagsmis, de mensen zijn prachtig uitgedost : de mannen in traditionele rokken met een brede heupgordel van geweven kokosbladeren, de vrouwen in hun zondagse jurk al dan niet met een bovenkleed van geweven bladeren, de kinderen in hun feestelijke outfit, de jongetjes van vijf zelfs met een dasje, ook de baby's hebben een geweven band om. Het koor zingt vanuit de middenbeuk, tussen de mensen, in vier stemmen. Ik krijg kippenvel van het prachtige zingen en de passie waarmee bijna de hele kerk meezingt.

Wat het voor de cruisers helemaal leuk maakt is VHF-kanaal 26. Normaal roep je elkaar op op het noodkanaal 16 en schakel je nadien over op een babbelkanaal van je keuze. Hier echter staat 26 ten behoeve van alles en iedereen. Over de hele Vava'u groep staan repeaters zodat kanaal 26 overal luid en duidelijk te verstaan is (nvdr, sommige kanalen werken maar op korte afstand wat maakt dat je niet altijd kan praten met iemand die op een andere plek voor anker ligt).

Elke ochtend verzorgt een andere middenstander het radionet en verkondigt de acties van de dag, de feestjes en promoties in de stad, de kortingen en speciale menu's bij de restaurantjes. De hele dag hoor je boten elkaar oproepen, afspraken maken, feestjes organiseren, tips geven en vragen over anker- en snorkelplekken, ...
Bovendien hebben we hier tot op de verste eilanden 3G-ontvangst voor een prikje!

Momenteel liggen we op één van de zuidelijke eilanden. De horizon wordt afgebakend met tientallen eilandjes en rotsformaties afgeboord met witte zandstranden en kokosbomen. We liggen in nog feller en lichter water en gisteren zagen we zelfs nog een late walvis in de baai. Morgen gaan we nog een eilandje verder en morgenavond vertrekken we naar de middelste eilandengroep van Tonga, Ha'apai.

Onze laatste stop voor we aan de oversteek naar Nieuw-Zeeland beginnen.

Maar eerst nog wat kokosnoten rapen en een aperootje maken!