Het viel de laatste weken al op, tijdens de sundowners op het strand kwamen lange mouwen en truien boven. Niet tegen de nono's, muggen of ander stekend gespuis maar tegen de 's avonds toch wel plots de kop opstekende koelte. Sinds we uit Tonga vertrokken en ook 's nachts buiten, in de wind, doorbrengen valt het niet langer te ontkennen.
We worden met ons kippenvel en bibberende armen en benen op de feiten gedrukt : we verlaten de tropen.
Voor het eerst in meer dan een jaar worden we (ook overdag) geconfronteerd met temperaturen die lager zijn dan 20°C! Het is berekoud! Elke dag op zee betekent één laag kleding meer.
Het is onvoorstelbaar en intriest maar ik loop na vijf dagen mijn nachtwachten met pijmabroek, fleecebroek, waterdichte sokken (lekker winddicht ook), een trui en twee fleecen. Elke dag hoopte ik het te kunnen uitstellen maar het onvermijdelijke is vandaag gebeurd : we hebben onze zeilpakken bovengehaald en zelfs een thermos thee voor de nacht gezet.
Voor het geval we ons zelf nog niet pijnlijk bewust waren van het einde van ons mooiste seizoen aller tijden dan doet de thermometer dat wel. De zon schijnt de hele dag maar het lijkt alsof er een warmteschild tussen haar en ons zit en haar warmte ons niet meer bereikt.
We kijken met lede ogen naar de verdwijnende horizon achter ons. Langs de ene kant juichen we bij elk uur dat we 6 à 7 mijl dichter bij Nieuw-Zeeland komen, langs de andere kant kan het niet traag genoeg gaan. Verdoofd schuiven we over het zuidelijk deel van de Stille Oceaan : het eerste deel van onze reis zit er bijna op, we hebben er nooit echt bij stilgestaan dat er een einde aan ons paradijselijk zeilseizoen zou komen.
We hebben er ook niet echt over nagedacht wat het effect zou zijn als Vaguebond voor zes maanden op het droge zal staan en wij gedoemd zijn om weer landrotten te worden. Dat ons huis 3 meter boven de grond zal staan, zonder toilet, zonder stromend water, zonder koelkast. Dat we weer in de moderne wereld moeten meedraaien, met een auto, winkels die alles verkopen waar we maar aan kunnen denken, de bakker op 5 minuten wandelen (in plaats van een half uur met de bijboot of zelf bakken), lawaai en buren dichtbij, heel veel beton en bitter weinig witte stranden of spontane sundwoners. Maar ook met een echte douche, vaklui om de hoek, internet op de hoek van elke straat en alle luxe die we ons maar kunnen dromen.
Om iets meer in 'stadsstemming' te komen volgen we verschillende radionetjes : op Gulf Harbour krijgen we elke dag een professioneel weerbericht, op het Magnet wachten we onze beurt af om onze positie door te geven en volgen we de voortgang van de boten die samen met ons op zee zitten. We halen weerberichten op en mailen meer dan gemiddeld : met onze weerman, onze positie naar Yachts in Transit, dat alle overstekers in kaart brengt, met boten die in Tonga het volgend weergat afwachten en natuurlijk met het thuisfront. De leestrein is weer in gang gezet en ik ben heel gelukkig met de paar pareltjes die ik in de ruilbib gevonden heb in Niue en Vava'u.
Omdat Nieuw-Zeeland niet de gemakkelijkste is wat invoer betreft zijn we genoodzaakt om massaal veel te eten. Naar het schijnt mogen onze blikken zonder label het land niet in dus gooien we er minstens drie samen met soms interessante maar altijd verrassend smakelijke combinaties tot gevolg. Honing is verboden net als fruitsap, bloem, groenten, fruit, eieren, kaas, mayonaise enz. Voor alle zekerheid kijken we onze hele voorraad nog eens na en passen we de lijst in de computer aan, wat moet nog weg de volgende week, wat mag blijven? Indien nodig kunnen we hen bij aankomst een volledig up-to-date en gedetailleerde versie van onze voorraad geven.
Om zeker te zijn dat hij niet in beslag genomen wordt eten we chocolade dat het een lieve lust is...
Maar op dit moment, nu we eenzaam en alleen over de oceaan vliegen, kunnen we elke dag op zee gebruiken om mentaal (en duidelijk ook fysiek) afscheid te nemen van een perfect
zeiljaar.
En hoe kan dat beter dan met een ijskoude nacht zonder maan maar met duizenden schitterende sterren waarvan er af en toe eentje in een goudgele boog door de hemel klieft?
