Op één dag zien we Jeruzalem, Londen, Korinthe en Athene! En allemaal in Nieuw-Zeeland! Onze dagtrips bestaan meestal uit maximum 300km, dat geeft ons de kans om ‘scenic routes’ te nemen in plaats van de hoofdwegen en langs kleine, onopvallende dorpjes te rijden maar vooral prachtige gebergten en meanderende rivieren te ontdekken.
Zo komen we via een alternatieve route langs de Whanganui-rivier door al deze wereldsteden, de rivier werd blijkbaar door missionarissen ingepalmd die alvast in de naamgeving hun sporen nalieten. De roemrijke steden waar de plekjes naar vernoemd werden blijken soms uit niet meer dan twee huizen te bestaan...
Onze eerste kampeerervaring ooit bleek een (om het zacht te zeggen) daverend succes! Dat wil vooral zeggen dat er meer redenen waren om verder te trekken dan om stante pede naar de boot terug te keren. Ondertussen zijn we twee weken verder en al veel te ver gevorderd om nog terug naar huis te gaan.
We lieten ons verleiden tot de Tongariro Alpine Crossing, een van de mooiste dagtochten die Nieuw-Zeeland rijk is. 19,4km door bergen, bossen en scenes van Lord of the Rings. En wat willen we maar al te graag zo verleid worden! Meer van dat!
Het was een zware wandeling en we zagen al bij de tweede zware klim mensen sneuvelen.
De ‘Great Walks’ zijn dan misschien een beetje te hoog gegrepen (meerdaagse trektochten waar een tent aan te pas komt die je zelf moet meesleuren, de horror!) maar stukjes ervan in dagtochten en kortere wandelingen vullen onze niet-rijdagen. Overal waar je stopt kan je wandelen, voor ieder wat wils, voor elk fitheidsniveau, voor elk type schoen (van flipflops tot bergschoenen met beschermkapje tegen zandgruis) en voor alle leeftijden.
Ook het Abel Tasman National Park op het South Island (waar je enkel geraakt via een prachtige ferrytocht door de fjorden) kent zo’n ‘Great Walk’, eentje van 5 dagen waar wij voor twee tekenden. De eerste dag was niet minder dan een perfecte wandeling. 14 km aan mooie paden, heuvel op, heuvel af met stukjes over ideale stranden en een grote rivieroversteek, de terugkeer deden we per watertaxi om het plaatje helemaal perfect te krijgen.
De tweede wandeling bracht ons naar het noordelijke punt, Separation Point, waar we als beloning een kolonie zeeleeuwen zagen stoeien.
Maar ook kleinere plekjes als Havelock doen ons onze benen strekken. Het dorpje telt welgeteld drie wandelingen, wij deden ze alle vier. Een ‘loop’ rond de baai, een vogelwandeling op de strekdam en een wandeling naar de watervallen (van wel zeker 6m hoog!). Deze laatste deden we een tweede keer, vlak na zondergang om een van de mooiste fenomenen ooit te zien : gloeiwormen!
Geschiedenis- en cultuurliefhebbers hebben weinig verloren aan Nieuw-Zeeland (zelfs de Māoricultuur wordt niet echt uitgedragen), als je niet graag wandelt mis je 99% van wat Nieuw-Zeeland aan pracht te bieden heeft. Als je je niet over je kampeerangst heen kan zetten heb je twee opties : je betaalt je blauw aan dure cabines of motels of je ergert je blauw (zo zien we dagelijks massa’s toeristen). Kamperen is eigenlijk de enige manier om dit pareltje te ontdekken en op onontgonnen plekjes te komen.
Wij zijn alvast fan en zakken nog wat weekjes verder af in de Roaring Fourties, as south as we can get! Volgende halte, de Frans-Jozef en de Fox Gletsjers.
LEES OOK
