In de ban van het weer

Een mierennest, dat is nog de beste omschrijving voor het zootje ongeregeld dat hier zenuwachtig in de haven ronddobbert.

We hebben bijna een jaar met ongeveer dezelfde boten rondgetoerd op de Pacific en delen al bijna een half jaar lief en leed met dezelfde groep mensen op de werven in Whangarei (of Opua, Tauranga en Auckland). Terwijl onze boten een verwenkuur kregen aan land trokken hun kapiteins en crews rond over land. De cruisers op zee kwamen we nu in een campervan tegen.

Maar nu, zes maanden nadat we allemaal in Nieuw-Zeeland aankwamen, liggen we allemaal gelaten te wachten.

Waarop? De grootste groep wacht op een weergat naar Fiji, de andere op mooi weer om naar Vanuatu of PNG (Papua Nieuw Guinea) te vertrekken, nog anderen willen graag naar Tonga of verder naar Frans-Polynesië. Een klein percentage zoekt de Australische kusten op en nog een kleiner percentage probeert een verblijfsvergunning in Nieuw-Zeeland te pakken te krijgen.

Voor alle vertrekkers is zuidenwind in elk geval goed en daar wringt net het schoentje. In theorie zou het orkaanseizoen (letterlijk) zijn laatste adem uitblazen eind april en meer stabiele weerzones over de zuidelijke Pacific sturen. Maar de praktijk denkt daar duidelijk anders over.

In Opua (een van de belangrijkste vertrekkershavens) ligt de marina vol en ook de ankerplekken raken stilaan verzadigd met cruisers die al veel te lang aan het wachten zijn op een mooi weergat. De moedigsten onder hen zijn ondertussen vertrokken. Eentje kwam in Cook terecht en verloor zijn mast, een andere is al volop aan het genieten van prachtig zomerweer in Fiji en enkelen zitten op zee.

Vorige week leek het alsof er een mooi weergat zat aan te komen en de meest gehaasten onder ons vertrokken voor een overtocht van 10 à 12 dagen. Ondertussen ontwikkelde een depressie boven Vanuatu zich tot een cycloon klasse 3 (Donna) en huppelt over de hele regio waar een paar van onze vrienden (solo) aan het oversteken zijn. We houden ons hart vast want de weerberichten voorspellen winden van meer dan 80 knopen en golven tussen 8 en 12 meter!

De grote weerguru (MetBob) zei enkele weken geleden dat Cook de laatste cycloon van het seizoen zou zijn maar hij kende Donna nog niet en wie weet wie komt de familie nog aanvullen. (nvdr : Ondertussen is er ook al sprake van Ella)

Dus wacht de hele meute, behalve een paar waaghalzen die we angstvallig volgen op YIT (Yachts in Transit) maar waar we allemaal jaloers op zijn als de eerste foto’s van Fiji op Facebook verschijnen. De meesten willen het risico echter niet nemen en blijven ‘morning coffees’ drinken in de vele barretjes naast de marina, ijsjes eten bij de lekkerste snoepwinkel van het land (Mmmmm, Dutch (!!!) Chocolate en Affogato), wandelingen maken rond de Hatea Loop of naar Whangarei Hills, de beste douches nemen (gratis, onbeperkt en elke week een vers douchegordijn) en shoppen bij Pak ’n Save dat het een lieve lust is!

Omdat de meute wat onrustig durft te worden (de herfst -en kou- doet hier stilaan zijn intrede) en onrust in Nieuw-Zeeland te allen tijden moet vermeden worden, organiseert de ‘community’ het ene evenement na het andere. Cruisers zijn nogal gevoelig aan gratis drank (en eten) en dat hebben we al geweten. Elke zondag is er een potluck bbq in één van de stadsmarina’s, elke dinsdag happy hour bij Love Mussel’s (op 2 minuten wandelen van Vaguebond), er werden al ‘Farewell Dinners’ georganiseerd, een info-avond over Indonesië en een ponton-bbq voor Fiji. Etentjes bij de buren kunnen er ook altijd in (we hebben een chef-kok als buurman!) en de restaurantjes in de stad zijn spotgoedkoop (en de porties bovenmenselijk groot en doggy-bags standaard meegeleverd).

En als het echt de spuigaten uitloopt gaan we langs 'Arthur's Emporium', een enorme hangar vol godvergeten rommel en prullen die er al minstens 50 jaar liggen maar nog altijd als 'verkoopbaar' bestempeld worden. Ben je op zoek naar stinkende pruiken, half verroeste nagels en schroeven, niet meer klevende tape, verkleedkleren uit grootmoeders tijd, bloempotjes die je nog niet in je kelder wil gebruiken, handdoeken die ruiken naar mottenballen, versteende verfborstels, gebruiksklare geweren of machetes, gordijnkoorden (serieus, met kwastjes en alles erop en eraan!) of echte scherpe Victorinox mesjes -de enige reden waarom we gaan? Dit is de plek!