It takes a fool (or two)

… not to change his mind.

De laatste weken lijken we in een soort van luchtledigheid te leven. Besluiteloos, onzeker, twijfelend. Net zoals alle cruisers die maar niet kunnen vertrekken uit Nieuw-Zeeland. Depressies, cyclonen en tropische stormen blijven het weerbeeld beheersen.

Ankerplekken en marina’s liggen tjokvol, immigratie houdt zich klaar voor een zondvloed aan uitklarende cruisers, de bezetting wordt verdrievoudigd, vakantiedagen worden ingetrokken. Maar elk weergat dat de exodus uit Nieuw-Zeeland zou kunnen aankondigen verwordt tot een nietig gat van amper 2 dagen.

In de drukke uitklaringshavens stijgt de spanning dag na dag, iedereen is ondertussen weerexpert en de discussies om al dan niet te vertrekken gaan door tot in de vroege uurtjes.

Maar niet bij ons.

Wij hebben andere plannen. Of nieuwe dromen. Het feit dat Ivan een mooie job aangeboden kreeg in Auckland ligt aan de basis van onze koerswijziging. Je zou kunnen zeggen dat dat DE oorzaak van onze koerswijziging is.

We hebben serieus getwijfeld om die aan te nemen maar er is wel degelijk een reële kans dat we een tijdje in Nieuw-Zeeland blijven. We hebben gewikt en gewogen, slapeloze nachten lang. We hebben lijstjes gemaakt en opnieuw gemaakt. We hebben SWOT-analyses bedacht en hertekend, aan risicomanagement gedaan en info ingewonnen. In België, in Nieuw-Zeeland en bij mensen die de immens grote stap eerder gewaagd hebben.

Het is nog niet zeker, immigratieprocedures zijn zenuwslopend. Het is een fabeltje dat je makkelijk Nieuw-Zeeland binnenkomt om te werken. Immigratie is enorm verstrengd en zelfs een jobaanbieding is geen 100% zekere garantie voor een visum.

Maar het is een unieke kans en kansen moet je grijpen als ze zich aanbieden. We willen niet de rest van ons leven rondvaren terwijl we ons afvragen ‘wat als?’. We weten dat we ooit, na onze reis, weer aan de slag moeten dus waarom zouden we dat niet doen in een land dat er een veel aangenamer tempo op nahoudt dan Europa? Waar mensen elkaar nog dag zeggen op straat? Waar je op een paar uur varen moederziel alleen voor een eiland ligt, met prachtige duikstekken binnen handbereik? Waarom zouden we het niet doen?

Het is een gigantische stap, zonder twijfel de grootste die we ooit moesten nemen. Er zijn enorm veel gevolgen om rekening mee te houden en er zijn heel wat risico’s verbonden aan toezeggen. Maar er liggen ook enorme uitdagingen voor ons en unieke kansen. Wonen en werken in het buitenland is een aparte ervaring, om het in een van onze toplanden te mogen doen, een droom.

Ja we zullen het thuisfront missen, ja we zullen onze familie en vrienden missen. Het positieve eraan is dat we al bijna 2 jaar van huis weg zijn en zij onze afwezigheid al gewoon zijn. Ook al worden er luidkeels protesten geuit en zelfs dreigementen om bepaalde diensten om te kopen zodat we terug naar huis móeten komen. Ook de stapel foto’s die we toegestuurd krijgen en die blijk geven van fantastische jaren warme vriendschap kunnen ons niet op andere gedachten brengen. We weten ondertussen wat onze vriendschappen waard zijn en ja, we zien jullie ook graag!

Indien er toch een kink in de kabel komt, hebben we in eerste instantie leergeld betaald. Weer een ervaring bij. We zullen veel later vertrekken en heel wat moois links (eigenlijk rechts) laten liggen maar in se varen we dan dit seizoen nog gewoon door naar Thailand of Maleisië. Loopt het in tweede instantie mis, kunnen we nog altijd een seizoen later vertrekken, hopelijk met een iets vollere scheepskas.

Maar als alles goedkomt zijn jullie natuurlijk welkom in Auckland! Niet allemaal tegelijk, we hebben maar één logeerkamer.

Met dank aan Anke H. voor haar onuitputtelijke bijdrage aan onze"Trip down Memory Lane"!

Aan zeilverhalen zal er geen gebrek zijn, Auckland is een zeilersparadijs, "The City of Sails". En we blijven op de boot wonen dus hebben we geen enkel excuus om niet te zeilen.

Als we blijven, hebben we heel wat nieuwe ervaringen om te delen, nieuwe indrukken en interpretaties, het leven van een Belg-in-het-buitenland, een Kiwi-in-wording, een immigrant, een BelgianKiwi. En die blijven we graag met jullie delen via deze blog.