Een aspect vinden wij alvast iets minder aangenaam aan het leven op 37° zuiderbreedte. In theorie kan je deze hoogte vergelijken met het zuiden van Spanje. Maar niemand heeft mij ooit verteld dat ook het zuiden van Spanje ijzig koud kan zijn!
Het is ontegensprekelijk herfst. We hebben al twee jaar dit kleurrijke seizoen mogen missen en zijn daar absoluut niet treurig om geweest. We schommelen momenteel tussen heerlijk zomerse dagen / uren / minuten in t-shirt en flipflops en gruwelijk natte, koude en triestige dagen /uren / minuten waarin windvlagen van 30 knopen rond onze oren blazen. In de haven midden in een stad, mijlen ver op de rivier!
Gisteren werd onze wandeling een hectische verkleedpartij. Op enkele minuten tijd wisselden we van t-shirt naar fleece, naar regenjas en paraplu en terug naar t-shirt! We mochten 7 keer onze paraplu bovenhalen op een uur tijd, allemaal buitjes van een paar minuten waarbij je doornat wordt, om daarna weer in de perfecte zomerzon te wandelen.
Vandaag kregen we dan weer een stralende zomerdag, perfecte reden om te stoppen in het kleine snoepwinkeltje waar ze het allerlekkerste ijs verkopen (nog steeds Dutch Chocolate en Affogato)!
Eerste poging tot knippen en plakken met foto's ...
De laatste weken begonnen we ons toch maar langzaamaan voor te bereiden op de herfst. We maakten een inventaris van wat we in eerste instantie zouden moeten kopen wanneer we in Auckland aankomen.
We hebben dan wel een boot vol verschenen t-shirts, shorts met gaten, vlekkerige fleecen, verkleurde topjes, rafelende zomerkleedjes en een hele collectie flipflops waar geen twee dezelfde bijzitten maar lange broeken en truien, zelfs t-shirts met lange mouwen, hebben we nauwelijks in onze kasten liggen.
Maar voor we onze plannen nog maar uitgesproken kregen had de herfst ons al ingehaald.
Vannacht kregen we de koudste nacht ooit in mei (in Nieuw-Zeeland) te verduren. Onze verwarming is al een week onderweg, de trackinginfo zegt enkel “in transit tussen Christchurch (van waaruit hij verzonden werd) en Whangarei (waar wij zijn). Ik kruip in mijn bed met een fleece salopette, een extra fleece over mijn hoodie en thermische sokken. Met verkleumde vingers want ik weiger handschoenen aan te doen! Ik ontdekte vandaag dat ik mijn thermisch ondergoed in België heb achtergelaten want dat wilde ik vanaf vanavond ook nog aandoen. We weigeren principieel een elektrisch vuurtje te kopen. Gelukkig kochten we vorige week al lekker warme wintersloefen, spijtig genoeg niet de typische Kiwi-sloefen van omgekeerd schaap.
We dachten dat die niet echt nodig zouden zijn...
Met nacht- en avondtemperaturen binnenin de boot van nauwelijks 10 graden moet ik niet vertellen hoe gezellig het hier binnen is. We hebben ondertussen een heel ritueel om de avond door te komen : rond 4 uur beginnen we met een tas soep, om 6 uur eten we en mag Ivan afwassen (de gelukzak, 15 minuten met zijn handen in heerlijk warm water!), rond 8 uur zet ik een thermos thee en rond 11 uur kruipen we ingepakt onder een dik donsdeken.
Wanneer we ’s morgens opstaan, is het buiten warmer dan binnen! Er is wel degelijk een significant nadeel aan een goed geïsoleerde boot! We ontbijten zo veel mogelijk buiten, in de stralende zon. Deze week worden we elke ochtend begroet door Ronnie, onze nieuwe beste vriend. Hij maakt voor ons één van die afschuwelijke Popemobiels. We zijn overstag gegaan, als we aan boord willen wonen -ook in de winter- is het gewoon puur gemak, zo’n veranda. De cockpit blijft droog, we hebben een extra buitenruimte waar we uit de wind kunnen zitten en onze koude en natte pakken te drogen hangen.
Maar we kijken toch vooral uit naar de verwarming, Ivan checkt elk uur het havenkantoor in de hoop dat Vaguebond op het postbord verschijnt maar zolang die er niet is ga ik elke dag in Whangarei al naar winterjassen kijken.
In de winkels werkt de verwarming wel ...
LEES OOK
